ESKİ TÜRKÇE KIZ İSİMLERİ

Bebeğinizi kucağınıza almaya hazırlanırken bir yandan da onun hayatı boyunca kullanacağı ismine karar vereceksiniz. Oldukça heyecan verici ve özel bir deneyim olan bu süreçte bebeğinize isim seçerken biraz zorlanabilirsiniz. Modern kız bebek isimleri, Kulağa hoş gelen kız bebek isimleri,  değişik ve ilginç kız bebek isimleri arasından hala istediğiniz gibi bir isim bulamadıysanız son dönemde anne babaların tercih etmeye başladığı Eski Türk İsimlerine de göz gezdirebilirsiniz. Eski Türkçe Kız İsimleri ile Öz Türkçe Kız İsimlerinin bir arada olduğu alfabetik listemizde Türk kültürünün ve tarihinin izlerini taşıyan isimler arasından içinize sinecek bir Türk kökenli kız isim seçebilirsiniz. İşte size Eski Türk Kızı İsimleri ve anlamları...

 

 

 

A HARFİ

Adal: “Adın yayılsın, ün kazan” anlamında bir ad.

Adanır: Ad alan, ünlenen kimse, şanlı, şöhretli.

Adar: 1. Erginlik, olgunluk. 2. Süre, zaman. 3. Arkadaş, taraftar, omuzdaş, yandaş. 4. Mart ayı.

Akay: Parıltılı ay, ışıklı ay.

Akel: 1. Doğru, dürüst işler yapan kimse.2. Eli uğurlu olan kimse.

Alanur: Çok renkli parlaklık.

Alaz: 1. Alev. 2. Ağaçsız, açıklık yerler. 3. Gösteriş, haşmet.

Alçiçek: Kırımızı çiçek.

Alçin: Kızıl renkli küçük bir kuş.

Alım: 1. Çekicilik. 2. Kurum, çalım, gurur.

Alkım: Gökkuşağı.

Altın: 1. Parlak sarı renkte, kolay işlenen, değerli paslanmaz maden. 2. Üstün nitelikli, değerli kimse.

Altınay: Üstün nitelikli, değerli kimse.

Asena: Kurt

Asu: Yaramaz, haşarı çocuk.

Aya: Kibar hanım, hanımefendi.

Ayben: Yüzünde benleri olan güzel.

Aybeniz: Ay gibi güzel yüzü olan.

Aybike: Ay gibi güzel, el değmemiş kız.

Aybirgen: Ay veren.

Aybüke: Aybike, ay gibi güzel el değmemiş kız.

Aycan: "Ey sevgili" anlamında kullanılan bir ad.

Ayçıl: Ay gibi, aya benzeyen, ay gibi güzel.

Aygen: 1. Dost, arkadaş. 2. Sevgili, yâr.

Aypare: Ay parçası, ay gibi güzel.

Ayperi: Ay gibi güzel olan peri.

B HARFİ

Balca: Bal gibi tatlı, sevimli olan.

Balın: Sevgili, sevilen.

Balkın: Parıldayan, parlak.

Balkız: Şirin, tatlı, hoş kız.

Begüm: 1. Hanım, hanımefendi. 2. Hint prenseslerine verilen ünvan.

Belgin: Tam ve kesin olarak belirlenmiş olan, açık, anlaşılır, belirgin.

Belin: 1. Korku, ürkü. 2. Şaşkınlık, hayret.

Bengü: Bengi. Sonu olmayan, hep kalacak olan, sonsuz, ebedî.

Bengül: Gül gibi güzelim anlamında kullanılan bir ad.

Benice: Sonsuz, ebedî.

Bige: Evlenmemiş, çocuğu olmamış kadın.

Bilge: Bilgili, iyi ahlaklı, olgun ve örnek kimse.

Binay: "Bin ay" " anlamında kullanılan bir ad.

Binnaz: Çok nazlı, cilveli.

Binnur: Çok nurlu.

Biray: Ay gibi tek, eşsiz.

Birben: "Yalnızca ben" anlamında kullanılan bir ad.

Birce: Tek, eşsiz, biricik.

Birgen: Yalnızlığa alışmış.

Biricik: Tek, eşsiz, çok sevilen, benzeri olmayan.

Burçin: Geyik, dişi geyik.

Ç HARFİ

Çağıl: 1. Çağla ilgili. 2. Çakıl. 3. Çağla.

Çağın: Yıldırım, şimşek.

Çağla: Badem, kayısı, erik vb. tek çekirdekli yemişlerin körpeyken yenilebilen ham şekli.

Çağlar: 1.Çağlayan. 2. Coşkulu, canlı kimse.

Çağlayan: Küçük bir akarsuyun, çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.

Çiğdem: Zambakgillerden, türlü renklerde çiçek açan, çok yıllık, yumrulu bir kır bitkisi, mahmur çiçeği.

Çilen: 1. Hafif yağan yağmur, çisenti. 2. Suyun derin olmayan yeri.

Çiler: Şarkı söyleyen, şakıyan, öten bülbül.

Çisen: 1. Sisli ve kapalı havada ince ince yağan yağmur. 2. Çiy.

Çisil: İnce yağmur.

Çolpan. Çoban yıldızı, Zühre, Venüs.

D HARFİ

Damla: Yuvarlak biçimde, çok küçük miktarda sıvı, katre.

Demet: Bağlanarak oluşturulmuş deste, bağlam. Bitki veya çiçek destesi.

Deniz: 1. Yer kabuğunun çukur bölümlerini kaplayan, birbiriyle bağlantılı, tuzlu, büyük su kütlesi. 2. Çok bol.

Deren: Derleyen, toplayan.

Derin: 1. Çok gelişmiş, çok ilerlemiş. 2. Yoğun. 3. İçten gelen.

Devin: 1. Hareket, kımıldanış. 2. Çaba, gayret.

Dilek: Dilenen, istenen şey.

Dilge: Güzel konuşan, hoşsohbet kimse.

Doğay: Ey ay, artık doğ, kendini göster anlamında kullanılan bir ad.

Doğu: Güneşin doğduğu yön, gündoğusu.

Dolunay: Ayın bütün olarak ve parlak göründüğü dönemi.

Duru: Bulanık olmayan, temiz, berrak, saf.

E HARFİ

Ece: 1. Kraliçe. 2. Güzel kadın. 3. Büyük kardeş. 4. Ana.

Evin: 1. Bir şeyin içindeki öz, cevher. 2. Buğday tanesinin olgunlaşmış içi, özü. 3. Çok taneli başak. 4. Tohum, tane.

Ekin: 1. Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür.

Ekim: 1. Toprağa ürün ekme işi. 2. Yılın onuncu ayı.

Elçin: 1. Deste, tutam. 2. Daha çok yaz gecelerinde öten bir böcek türü, ağustos böceği. 3. Bulmaca, bilmece.

Enginay: İyi, güzel, temiz, sağlam kimse.

Enginiz: İz bırakacak kadar değerli insan.

Enginsu: Açık deniz.

Erçil: Doğru, sözüne güvenilir kişi.

Erin: Erginleşmiş kimse.

Eser: 1. Soğuk. 2. Sert esen rüzgâr. 3. Belirti, iz.4. Ar. Yapıt.

Ezgi: Belli bir kurala göre oluşturulan ve kulakta haz uyandıran ses dizisi, nağme.

Ezgin: Senin ezgin, nağmen anlamında kullanılan bir ad.

G HARFİ

Gökçe: 1. Güzel, gösterişli kimse. 2. Melek. 3. Mavi gözlü kimse.

Gökçek: 1. Güzel, sevimli, hoş kimse. 2. Yiğit, cesur. 3. Taze, körpe.

Gökçel: Gök rengini andıran, mavimsi.

Gökçen: Güzel, hoş kimse.

Göknil: Mavi gözlü kimse.

Göksel: Gökle ilgili, semavi.

Göksun: "Yüksel, yücel" anlamında kullanılan bir ad.

Gülsüm: Yuvarlak, dolgun yüzlü.

Gülsün: Mutlu olsun, şen olsun, gülsün anlamında kullanılan bir ad.

Günana: "Işığı ve aydınlığı her zaman hatırlasın" anlamında kullanılan bir ad.

Güner: Tan vakti.

Günseli: Gün ışığı, ışık seli.

Günsu: Saf, dürüst ve temiz kimse.

Güzey: Gölgede kalan, az güneş alan yer.

H HARFİ

Hatun: 1.Kadın. 2. Bayan, hanım. 3. Eş, zevce. 4. Eskiden yüksek kişilikli kadınlara veya hakan eşlerine verilen san.

Hazal: Kuruyup dökülen ağaç yaprakları.

I HARFİ

Ildır: 1. Parıltı, parlayış. 2. Alacakaranlık. 3. Ege denizi kıyısında Karaburun Yarımadasının batısında arkeolojik nitelikte bir köy.

Ildız: 1. Yıldız. 2. Gün dönümünden on gün önceki gün.

Ilgaz: 1. Atın dört nala koşması. 2. Hücum, akın.

Ilgım: 1. Serap, belli belirsiz görünme. 2. Gök erimi, ufuk.

Ilgın: 1. Akdeniz Bölgesinde yetişen bir ağaççık. 2. Hafif esen rüzgâr. 3. Kavurucu sıcak. 4. Belli belirsiz, hafif. 5. Serap. 6. Hayal. 7. İnce. 8. Konya'nın bir ilçesi.

Iraz: Boyun eğen, kabul eden, rıza gösteren.

Işıl: Işıldayan, parlak.

Işılar: 1. Parlayan, ışıldayan. 2. Neşeli, canlı, şen.

Işılay: Parlayan, ışıldayan ay, ay ışığı.

Işınbike: Yüzü ay gibi parlak kadın.

İ HARFİ

İçten: Yürekten, candan, samimi.

İdil: 1. Volga Nehri'ne Türklerin verdiği isim. 2. Aşkla ilgili olup köy ve kır yaşayışını anlatan kısa şiir veya yazı. 3. Yun. İçten ve saf aşk.

İlay: Ay'ın hilal durumu, yeni ay.

İlayda: Su perisi.

İlbilge: Ülkenin en bilge kişisi.

İldeniz: Ülkenin denizi.

İlgi: İki şey arasındaki herhangi bir bağlılık, ilişki.

İlgün: Halk, ulus, ahali.

İlkay: Ayın hilal durumu, yeni ay.

İlke: 1. Temel düşünce, temel kanı.2. Temel bilgi. 3. Davranış kuralı.

İlkgül: İlk doğan kız çocuklara verilen adlardan biri.

İlkgüz: Eylül.

İlkim: İlk doğan çocuklara verilen adlardan biri.

İlsu: Ülkenin su gibi sar ve temiz insanı.

İlter: Yurdu koruyan, gözeten, yurtsever kimse.

İmge: Zihinde tasarlanan ve gerçekleşmesi özlenen şey, hayal.

İmren: Görünen bir şeyi veya benzerini edinme isteği.

İnci: İstiridye gibi kimi kavkılı deniz hayvanlarının içinde oluşan değerli, küçük, sert, sedef renginde süs tanesi.

İpar: Yüksek dağların kar tutmayan yerlerinde yetişen bir çeşit dikenli otun sarımtırak çiçekleri.

İpek: 1. Bir tür böceğin ördüğü kozadan elde edilen ve kumaş yapımında kullanılan ince parlak tel ve bundan yapılan kumaş. 2. Zarif, kibar, ince.

İsenbike: Esenlikte olan kadın.

İsmihan: Adı hükümdar adı gibi olan.

İzel: İz bırakan bir ele sahip olan kimse.

K HARFİ

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Kardelen: Baharın müjdecisi bir çiçek.

Kayra: Büyük bir kimseden gelen iyilik, ihsan.

Kıvılcım: 1. Yanmakta olan bir maddeden sıçrayan küçük ateş parçası. 2. Harekete geçiren etken.

Kutsal: 1. Güçlü bir dinsel saygı uyandıran veya uyandırması gereken kimse.2. Tapınılacak veya yolunda can verilecek derecede sevilen. 3. Uğur getirdiğine inanılan.

Kutseli: Uğur, mutluluk seli.

M HARFİ

Mengü: Ölümsüz, sonsuz, ebedîleştirilmiş.

Meral: Geyik, ceylan.

Mutlu: Mutluluğa ermiş olan, mesut.

O HARFİ

Oflaz: 1. İyi, güzel, eksiksiz, tam. 2. Gürbüz, yakışıklı, güzel giyinen. 3. Becerikli. 4. Eflatun rengi. 5. İşe yarar.

Ogül: O, gül gibi güzeldir anlamında kullanılan bir ad.

Ortanca: 1.Yaş bakımından üç kardeşin büyüğü ile küçüğü arasında bulunan.2. Büyüklük, irilik bakımından üç nesne arasında sondan veya baştan ikinci gelen. 3. Lati Taşkırangillerden, kırmızı, pembe veya mor renkli çiçeklerini yaz başında açan, gölgelik yerlerde yetiştirilen bir süs bitkisi.

Oya: 1. Genellikle ipek ibrişim kullanılarak iğne, mekik, tığ veya firkete ile yapılan ince dantel. 2. İnce, güzel, nazik.

Oylum: İçi oyulmuş, çukur duruma getirilmiş.

Oytun: 1. Kutsal, mübarek. 2. Beğenilen, güzel yer. 3. Alçak yer, ova.

Ö HARFİ

Öncel: 1. Birine göre kendinden önce yerini tutmuş olan kimse. 2. Bizden önce yaşamış olanlar.

Öney: Önde olan, önde gelen, üstün.

Örge: 1. Yükselen, yukarı çıkan. 2. Yukarı, üst. 3. Herhangi bir yapıttaki süsleyici öge.

Öykü. 1. Ayrıntılarıyla anlatılan olay.2. Hikâye

Özden: 1. Soyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse. 2. Özle, öz varlıkla, gerçekle ilgili. 3. Suların geçtiği yer, su geçidi. 4. Özsu.

Özen: 1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 5. Dere, ırmak.

Özge: 1. Başka. 2. Yabancı. 3. İyi, güzel. 4. Şakacı. 5. Cana yakın, sıcakkanlı.6. Yürekli, gözü pek.

Özgü: 1. Kutsal. 2. Özellikle birine veya bir şeye ait olan.

Özlen: "Özlenecek kadar sevilen kişi ol" anlamında kullanılan bir ad.

Özüm: Kardeş gibi sevilip tutulan kimse.

P HARFİ

Pamir: Orta Asya’da Tacikistan, Çin, Sincan Uygur Özerk sınırında bulunan lalenin ana vatanı olan ve Himalaya Dağlarının kuzey silsilelerini teşkil eden sıra dağların adı.

Parla: "Işık saç, ışılda, ün kazan, tanın" anlamlarında kullanılan bir ad.

Parlar: Işık saçan, ışıldayan, aydınlık veren.

Pekay: Çok parlak, çok güzel.

Peköz: Özü sağlam kimse.

Pesen: 1. Kırağı, çiy. 2. Sis. 3. İnce ince yağan kar, çisenti.

Petek: 1. Arıların yumurtalarını bırakmak ve bal depo etmek için yaptığı bal mumu yuvacıklar. 2. Arı kovanı. 3. Topraktan, çamurdan yapılan tahıl ambarı.

Pınar: Yerden kaynayarak çıkan su, kaynak.

Pırıl: 1. Çok parlak, çok ışıklı.2. Çok temiz 3. Eksiksiz.

Pırıltı: Pırıldayan şeyin çıkardığı ışık.

Püren: 1. Kimi ağaçlarda, yapraklardan ayrı olarak süren ince yaprak. 2. Çalılık ve sık otlu yerler. 3. Sarı, kırmızı çiçek açan ufak yapraklı, arıların çok sevdiği bir tür ot. 4. Meşe ağacı filizi.

Pütün: Olgun, yetkin.

S HARFİ

Sanay: Ay gibi güzel, ayı anımsatacak kadar güzel.

Seçil: "Benzerlerin arasından seçil, beğenil, üstün ol, sevgi ve saygı gör" anlamında kullanılan bir ad.

Seden: Uyanık, tetikte, gözü açık olan.

Selen: 1. Müjde.2. Varlık, bolluk.

Selin: 1. Övün.2. Gür akan su. 3. Orta Asya’da yetişen, bodur, sürekli yeşil kalan bir bitki.

Sengün: "Sen gündüz gibi aydınlık, güneş kadar parlaksın" anlamında kullanılan bir ad.

Seren: 1. Seren, yayan, döşeyen.2. Yelkenli gemilerde üzerine dört köşe yelken açmak ve işaret kaldırmak için direğe yatay olarak bağlanan gönder.

Serin: 1. Hafifçe soğuk. 2. Hoşgörülü, sabırlı.

Sermin: Güzel, kibar.

Sevi: Aşırı sevgi ve bağlılık duygusu, aşk.

Sevil: "Her zaman sevilen, beğenilen biri ol" anlamında kullanılan bir ad.

Sezan: "Sezerek an, hatırla" anlamında kullanılan bir ad.

Sezay: "Güzeli sez, tanı" anlamında kullanılan bir ad.

Sezen: Duyan, hisseden, anlayan, sezgili.

Sezgi: Sezme, anlama yeteneği, seziş.

Somay: Ay gibi kusursuz, eksiksiz olan güzel.

Sonay: Son çocuk.

Ş HARFİ

Şaylan: 1. Çok övünen, gururlu kimse. 2. Sevinçli, neşeli.

Şenay: Canlı, neşeli kimse.

Şengün: Neşe ve mutluluk dolu gün.

Şeniz: Mutlu, sevinçli bir iz bırakan kimse.

Şenkal: "Her zaman neşeli kal" anlamında kullanılan bir ad.

Şıray: 1. Yüz çizgileri, yüz güzelliği. 2. Beniz, yüz. 3. İnsan resmi.

T HARFİ

Tamay: Ayın bütün durumu, dolunay.

Tanay: Şafak gibi aydınlık insan.

Tansel: Şafak seli, ışık seli.

Tansu: Şafağın aydınlattığı su gibi parlak ve temiz olan.

Tanyel: Şafak vakti esen rüzgâr.

Tanyeli: Şafak vakti esen rüzgâr.

Tanzer: Sarı altın renginde tan yeri.

Tilbe: Abdal, derviş, gezginci ozan.

Tomris: Peçenek Türklerinden bir kadın kahraman. Tarihte, Pers Kralı II. Keyhusrev’le savaşmış olan Massagetlerin ünlü kraliçesi. “Tomur veya temir, demir” kelimeleriyle ilgi kuranlar vardır.

Toprak: 1. Yer kabuğunun canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü. 2. Ülke, memleket. 3. İşlenmiş arazi.

Tuğçe: Küçük tuğ.

Tutkun: 1. Gönül vermiş.2. Bir şeye alışmış, bağlanmış, düşkün.

Tülin: 1. Kimi kez ayın çevresinde oluşan dairesel hale. 2. Ayna.

Tümay: Dolunay.

Tünay: Gece ve ay.

Tüzün: Yumuşak huylu, sakin, soylu, asil kimse.

U HARFİ

Ulun: 1. Büyük, yüce. 2. Temrensiz ok. 3. Buğday, arpa kökü.

Ulunay: Değerli, saygın, erdemli kimse.

Umay: 1. Orhun Yazıtları´nda geçen, çocukları ve hayvan yavrularını koruduğuna inanılan kadın Tanrı. 2. Devlet kuşu.

Umar: Çare, çıkar yol.

Usunbike: Hüzünlü kadın.

Ü HARFİ

Üçgül: Yaban yoncası.

Ülgen: 1.Yüce, yüksek, ulu. 2. Eski Türklerde Gök Tanrı'ya verilen ad.

Ülger: 1. Şeftali, kumaş vb.ndeki ince tüy. 2. Vecize.

Ülke: 1. Bir devletin egemenliği altında bulunan toprakların tümü. 2. Devlet.

Ülker: Boğa burcunda yedi yıldızdan oluşan takım.

Ülkü: Amaç edinilen, ulaşılmak istenen şey.

Y HARFİ

Yalazan: Şimşek.

Yankı: Sesin bir yere çarpıp geri dönmesiyle duyulan ikinci ses, ses yansıması.

Yaprak: Bitkilerin solunumunu sağlayan, çoğunlukla yeşil ve türlü biçimlerdeki bölümü.

Yeliz: Güzel, aydınlık, havadar.

Yonca: Başak durumundaki çiçekleri kırmızı veya mor renkli, çayır bitkisi.

Yosun: Çoğu sularda yetişen, ilkel yapıdaki bitkilerin genel adı.

Yüce: Yüksek, büyük, ulu.

Yıldız: Yaldız, parlak ışık, parlayan, ışıyan

Yaldız: Bir şeye altın veya gümüş görünümü vermek için kullanılan sıvı veya yaprak durumundaki altın, gümüş veya bunların benzeri madde.

Yada: 1. Büyü,sihir, afsun. 2. Kutsal.3. Türklerde geçmişte büyü yapımında kullanılan yeşim taşı.

Yalın: 1. Gösterişsiz, süssüz, sade. 2. Alev, ateş. 3. Taş, büyük kaya. 4. Çıplak, örtüsüz.

Z HARFİ

Zeren: Anlayışlı, kavrayışlı, zeki.

Bebeklere isim koymak pek çok açıdan detaylı düşünülmesi gereken bir konu. Bu süreçte bebeğinize daha kolay isim seçmek için size hazırladığımız Kız Bebek İsimleri içeriğimizi de ziyaret edebilir, hazırladığımız listeden içinize en çok sinen isme karar verebilirsiniz. 

Bebeğinizin cinsiyeti henüz belli değilse erkek bebek isim önerilerini de Erkek Bebek İsimleri  içeriğimizden inceleyebilirsiniz.

Kaynaklar

 

Türk Dil Kurumu (TDK)